20e eeuw (tot 1945): nieuwe stromingen

Er waren een paar belangrijke vertegenwoordigers van de historische avant-garde, het modernisme en het expressionisme. Voor de Historische avant-garde waren dat:

1. Paulvan Ostaijen: zijn inhoudt gaf kritiek op de maatschappij en maakt het geloof, de Vorst en de staat belachelijk.
2. Theovan Doesburg: Theo was het eens met de anti-kunst. Mensen die het hier mee eens .waren stelden zich een vorm van kunst voor.
3. KurtSchwitters: Kurt was hetzelfde als Theo, hij was het ook eens met de anti-kunst.
    
   Er is een vertegenwoordiger van het Modernisme die bekend is voor ons, namelijk:

1. M.Nijhof: de beroemdste modernistische dichter uit Nederland.
    
   Voor het expressionisme zijn de vertegenwoordigers:

1. Wies Moens: Wiens, Herman en Marnix schreven vaag retorische poëzie waarin de dichter zichzelf een opmerkelijke rol gaf.
2. Herman van den Bergh
3. Marnix Gijsen
4. H.Marsman
    

In het begin van de twintigste eeuw ontstonden veel nieuwe stromingen waar de dichters op reageerden. De nieuwe stromingen ontstonden omdat de technologische ontwikkelingen het dagelijkse leven veranderde. Er waren twee soorten stromingen: gematigd en radicaal. Het modernisme was een gematigde stroming. Het Expressionisme, futurisme, constructivisme en dadaïsme waren Radicale stromingen.
(Dadaïstisch kunstwerk)

Een paar schrijvers van de avant-garde wilden de belangrijkste veranderingen doorvoeren. Ze wilden bijvoorbeeld bij de poëzie de vorm, het onderwerp en de inhoud veranderen. Een hele nieuwe werkelijkheid werd gecreëerd. Aan de manier van opschrijven kon je al zien dat Paul van Ostaijen alles wilde veranderen in de poëzie. Hij koos een nieuw onderwerp en schreef over gebeurtenissen die eigenlijk vergeten moesten worden. Het gedicht was nieuw en anders en wordt een vernieuwend gedicht genoemd.

Het dadaïsme wordt ook wel 'de grootste malligheid' genoemd. De mensen vonden het stom omdat de stroming het eens was met de anti-kunst. De schrijvers van deze stroming heeft uit woede de kunst op te blazen. Het tegenovergestelde van het dadaïsme werd het modernisme, na enige tijd, wel geliefd. De schrijvers waren heel pessimistisch omdat het modernisme veel op de werkelijkheid leek. Omdat het soms niet altijd even mooi verwoord werd, schrok het de mensen soms af maar uiteindelijk sloeg het toch aan. De modernistische schrijvers wilden in hun romans een moeilijke tijd beschrijven. Steden groeiden snel, ontwikkelingen gingen snel maar er dreigde een wereldoorlog uit te breken en er was dus veel onrust, ook in de politiek. Dit werd duidelijke beschreven in de romans van het modernisme.
(Ferdinand Bordewijk)

Ferdinand Bordewijk was een Nederlandse schrijver van romans, novellen, toneel grafredes en kritieken. Alhoewel hij veel schreef en eigenlijk een schrijver was, voerde hij zijn beroep uit als advocaat. Ferdinand koos als thema ''ondergang'' voor zijn boeken, dit stond centraal. De angst van de personages was een duidelijk kenmerk hiervoor. Wat opviel aan de schrijfstijl van Ferdinand is dat hij altijd schreef in de tijd waarin hij zelf leefde, ook dit is een kenmerk van zijn thema. Zijn gedichten zijn dan ook niet te vergelijken met die van Ostaijen omdat de mening van het gedicht heel anders wordt bedoeld.